Zmiana kierunku ruchu strzemiaczka

Zmiana kierunku ruchu strzemiączka możliwa jest dzięki podatności wiązadeł stawu kowadełkowo-strzemiączkowego i odruchowemu napięciu mięśnia strzemiączkowego. Zmiana sposobu ruchu strzemiączka dokonuje się odruchowo w momencie, gdy wielkości bodźców akustycznych dochodzą do granicy bolesnej słyszenia. Mięśnie śróduszne ochraniają ucho wewnętrzne przed bodźcami, o zbyt wielkiej mocy; do pewnego stopnia mają one znaczenie akomodacyjne dla słuchu. O odruchu ochronnym mięśnia strzemiączkowego była już mowa. Działanie jego spostrzegano wprost na uchu ludzkim z uszkodzoną błoną (Liischer). Zdolność odruchowa tego mięśnia jest dla tonów do wysokości 3000- cyklów większa niż mięśnia napinacza błony. Dla tonów o wyższej częstości drgania sprawność odruchowa obu mięśni jest mniej więcej jednakowa. Czas utajenia skurczu tych mięśni pod wpływem podniety akustycznej wynosi około 15 milisekund. Jest to czas krótki, niewiele dłuższy od czasu utajenia odruchu mrugania powiek. Jeśli chodzi o porównanie czynności mięśni śródusznych ,z mięśniami oka, to przede wszystkim trzeba zwrócić uwagę na podobieństwo odruchowego skurczu mięśni śródusznych. Jako odruchu ochronnego przed dźwiękiem z odruchem mrugania, jako odruchem ochronnym przed światłem. [przypisy: rtg pantomograficzne cena, lysoformin 3000, pollakisuria ]