Wskutek tego zawartosc zoladkowa kieruje sie przez otwór zespolenia i nie styka sie z wrzodem

Wskutek tego zawartość żołądkowa kieruje się przez otwór zespolenia i nie styka się ż wrzodem. Stwarza się w ten sposób pomyślniejsze warunki do gojenia się wrzodu. Niestety po zespoleniu żołądkowo-jelitowym, skojarzonym z zamknięciem odźwiernika, częściej wytwarza się wrzód trawienny jelita czczego niż po samym tylko zespoleniu. Prawdopodobną przyczyną tego jest to, że przez zamknięcie odźwiernika wytwarza się ślepy uchyłek, w którym zatrzymują się na dłuższy czas cząstki pokarmów. Drażniąc błonę śluzową uchyłka pokarm ten wywołuje odruchowo wydzielanie soku żołądkowego przez gruczoły trzonu nawet po jego opróżnieniu się z pokarmów. Sok przechodzi przez otwór zespoleniowy do jelita czczego, którego błona śluzowa nie jest oporna na sok, i wywołuje powstanie w nim wrzodu. Prócz wrzodu trawiennego w jelicie czczym, zespolenie może stać się przyczyną tzw. choroby zespoleniowej, pomimo najpoprawniejszej techniki operacyjnej i dobrego funkcjonowania zespolenia. Mianem tym nazwał Pribram zespół dolegliwości znamiennych dla choroby wrzodowej powstający po zespoleniu żołądkowo-jelitowym. Nie zależy on od czynników mechanicznych, jak zrosty, zwężenie otworu zespoleniowego, opadnięcie żołądka z następowym uciskiem na ramię odprowadzające jelita czczego, wadliwe położenie zespolenia itp. Natomiast wywołują go: 1) zaburzenia czynnościowe, przede wszystkim stan kurczowy żołądka z następowym paradoksalnym zwolnieniem opróżnienia się żołądka, pomimo istnienia szerokiego otworu. zespoleniowego; 2) oprócz tego nie ustające wydzielanie soku żołądkowego nawet po przejściu zawartości żołądkowej do jelita. [przypisy: zdjęcie zgryzowe, endodonta warszawa, szpital orłowskiego czerniakowska ]