Niewydolność wydzielnicza nerek

Niewydolność wydzielnicza nerek może objawiać się zaburzeniem wydzielania nie tylko wody, mocznika, kwasu moczowego, aminokwasów i kreatyniny, ale także i wytworów gnicia w jelitach. Zatrzymanie tworów gnicia obok tego, że nerki są niezdolne wydzielić stężony mocz (hyposthenuria), obok blado słomkowej barwy moczu i innych objawów jest znamienne dla marskości nerek. Wykrywa się to zaburzenie w klinice przy pomocy próby ksantoproteinowej oraz przez oznaczenie poziomu indoksylu w krwi. Nie ma tego zatrzymania w ostrym rozlanym zapa1eniu kłębków nerkowych ani w biernym przekrwieniu nerek. Natomiast w tych chorobach stwierdza się nieraz zwiększenie w krwi ilości azotu niebiałkowego, zwłaszcza mocznika.
Odruchy w zakresie narządu moczowego. Z nerki, dotkniętej sprawą chorobową, mogą wychodzić odruchy na drugą, zdrowa nerkę (odruch nerkowo-nerkowy, reflexus renorenolis) i na. pęcherz moczowy (odruch nerkowo-pęcherzowy, s, reflexu» renovesicalis), z miedniczki – na nerkę (odruch miedniczkowo-nerkowy, reflexus pyelolenalis) i na pęcherz moczowy (odruch miedniczkowo-pęcherzowy, reflexus pyelovesicalis), a z pęcherza moczowego – na nerki (odruch pęcherzowo-nerkowy, reflexus vesicorenalis). Odruch może być bólowy i wydzielniczy. Odruch bólowy objawia się tym, że chory odczuwa ból nie tylko po stronie chorej, ale i po drugiej, a w wyjątkowych przypadkach wyłącznie po stronie zdrowej. Odruch ten zdarza się najczęściej w kamicy nerkowej, rzadziej w przypadkach nerki ruchomej, wodonercza, gruźlicy nerki, guzów nerki i zapalenia miedniczki nerkowej. [hasła pokrewne: zalecenia po usunięciu zęba, przychodnia medicus, san med ]